Ne zamandır aklımı kurcalayan bir konu vardı.Belkide saçma ve gereksiz bulacaksınız ama...Bende düşüncelerimi yazmak istedim.Bilmem ki siz nasıl-ne düşünürsünüz?
Bu yazım ne bilimsel bir araştırmanın ürünü ne de bir deneyin sonucu.Sadece hislerim ve içimdeki merak duygusu.Zira çevremden edindiğim izlenimler beni bu soruyu sormaya sevk etti:
Evet!Gerçekten de neden okuyoruz?Nasıl yani! nidalarını duyar gibiyim.Benim bahsettiğim ders kitapları yada bilimsel/sanatsal kitap/dergiler değil.Romanlar, hikayeler gibi kurgu kitaplarını kastediyorum yada şiirler.Bazı insanların tabiriyle zaman kaybı bir diğer kesime göre ise tamamen saçma bir uğraşı.Ben insanlara kendimi anlatmaktan yoruluyorum bazı bazı...Seviyorum deyip geçiştire biliyorum. O kadar bunaltıyorlar insanı.(çok şairane oldu sanki)
Ben kendi nedenlerimi ve hislerimi yazmak istiyorum.Sizinde söyleyecekleriniz varsa düşüncelerinizi paylaşmaya beklerim.
Nasıl veya neden başladım okumaya?Bu sorunun cevabını açıkçası bilemiyorum.Lise yıllarında bende bir merak uyandı sanırım.Okullarda bir uygulama vardı.Bizdeki ise ilk dersin ilk on dakikası kitap okumak zorunluydu.Üstüne birde kütüphaneci koluna girip 3-5 saat nöbetçi olmamı ekleyin.Kitaplarla haşır neşir olmamak elde değil.Önceliğim rus klasikleri oldu.Malum okulda klasiklerden bol hiç bir şey yok.Dostoyevski, Tolstoy derken birde baktım Sefiller'i okuyorum.Nasıl güzel bir hikayedir bilseniz.Bende yeri hep ayrı olacaktır.
Rus klasiklerinin yerini dünya ve Türk klasiklerine aldı.Henüz On Yedi Yaşında, Sergüzeşt , Felatun Bey ile Rakım Efendi hala aklımda olan eserlerdendir.
Tabi okul kütüphanesinde kitap sayısı sınırlı birde yaşadığım yerde kitapçı olmaması beni internette e kitaplara sardı.Ve hala unutmam ilk e kitabım Barbara Cartland - Vahşi Sevgili idi.Eski bir model ipod ta okumuştum.Bunu Judith M. - Mutluluk kitabı takip etmişti.Böylece romantik kitaplarla tanıştım ve tahmin edersiniz ki bu okuma serüvenimin devamlı/sürekli hale geldiği andır.Historicaller,romanslar,bilim-kurgu ve fantastikler...
Yani okumak nasıl bir duygudur ki sürekli doyurulmayı bekler?Hep okunacaklar listesi, alınacaklar listesi vardır kafam(ız)da.Neden sürekli okuyoruz?Benim ilk nedenlerimden biri konuşmaya pek de düşkün olmamamdı.Yani boş konuşmalara, yada sohbetlere gelemezdim.Sanırım asosyal olduğum , ergenlik dönemlerimdi.Hep bir saklanma, kaybolma, özgür olma telaşı vardı.Sonra ise hayaller, ve mutluluklar aldı o duyguların yerini.Farklı evrenlere, dünyalara olan merakım devam ettirdi okuma isteğimi.GERÇEKlerden, KÖTÜlüklerden, ÜZÜCÜ olaylardan bir kaçıştı benimkisi.Bir UMUT olduğunu düşündüren hikayeler, yada mutlu sonlar...Bana hep iyi hissettirdi.
Bilmiyorum siz neden kitap okuyorsunuz.Belki boş zamanlarınızı değerlendiriyorsunuz.Belki de size HİSsettirdikleri hoşunuza gidiyor.MUTLU oluyorsunuz.Söylediğim gibi sizin hislerinizi bilmiyorum ama benimkilerin birkaçı bunlardı..
Peki ya sizinkiler?
Gerçek dünyadan kaçmak için okuyorum diyebilirim. Ama tek neden bu değil tabi ki.
YanıtlaSil